انسانهایی که هدفشان دنیا نبود بلکه،دنیا را وسیله ای می دانستند برای رسیدن به رضوان الهی...

مشکل ما این است که این دنیا را هدف می دانیم و آنقدر سرگرم آن شده ایم که خودمان را هم فراموش کرده ایم که:

از کجا آمده ام آمدنم بهر چه بود؟

به کجا می روم آخر................؟

وإلّا در باغ شهادت هنوز هم بازِ باز است...فقط باید کمی دل را صاف کرد....!

آری...! دل صاف نمی شود مگر اینکه: مثل شهدا ، از کنار هر مساله ای بی تفاوت نگذریم....درد داشته باشیم....درد دین...!

مسلماً اگر شهدا امروز هم بودند بیشتر از دیروز درد دین داشتند...

هدف شهدا مردن و از بین رفتن نبود...! نه! آنان تلاش می کردند تا وظیفه شان را انجام دهند و برای انجام وظیفه ی دینی شان جان دادند!

پس ما هم باید تلاش کنیم...تا می توانیم کار کنیم...برای خدمت به خلق خدا و در جهت اشاعه ی دین خدا و جلوگیری از گناه و فحشاء در جامعه...

امروزه بیگانگان بیکار ننشسته اند که من و شما بیکار بنشینیم...آنان در هر سال میلیاردها دلار از بودجه ی کشورشان را صرف می کنند تا من و شما و جوانان این انقلاب را از راه شهدا منحرف کنند و به سمت دنیای خودشان سوق دهند...آنها می خواهند من و شما از ارزشهای شهدا دست برداریم...

می گویند اگر دو بال «شهادت» و «انتظار» را از ملت ایران بگیریم می توانیم آنان را از اهدافشان منحرف سازیم....!

شهادت و انتظار.....!

دیروز شهدا مطیع امر ولایت بودند و امروز هم اگر بودند امام و رهبرمان ندای أین عمار سر نمی داد....!

ما ولایت را تنها گذاشته ایم....!!!

این است درد بزرگ ما...این است راز بسته شدن در باغ شهادت....!

باید نگاهمان به ولایت باشد و آماده باشیم برای جان فشانی در راه اوامر ولائی او....

باید کار کرد...جوانان ما یکی پس از دیگری در دام دشمن گرفتار می شوند.....باید کار کرد...!

از خودمان...هر کس از خودش شروع کند...!

خودمان را دست کم نگیریم...هر کدام از ما می تواند دنیایی را متحول سازد.....!

وقتی امام خمینی(ره) را دستگیر کردند از ایشان پرسیدند:کجایند یاران شما...؟

و ایشان فرمودند:یاران من در گهواره اند...!

آری....!

من و شما همان یارانِ گهواره ای خمینی کبیر (ره) و فرزندان امام خامنه ای(حفظه الله) هستیم....

پس باید هر کس در هر موقعیتی که هست کارش را به نحو أحسن انجام دهد و به وظیفه ی خویش عمل کند. مثل شهدا....!

داشتن بصیرت دینی و بصیرت افزایی در جامعه....انجام واجبات و ترک محرمات....

نماز اول وقت،کار و تلاش برای به دست آوردن روزی حلال،احترام به پدر و مادر و محبت به آنها و بی توجه نبودن به خانواده....بی توجه نبودن به محرومین جامعه و درد آنها را فهمیدن و تلاش برای حل مشکلات آنها،رعایت حجاب و شئونات اسلامی در جامعه و....

دوری از گناه:دروغ،غیبت،تهمت،نگاه به نامحرم،و...

به دنبال آموختن معارف دینی مان باشیم.....شهدا حتی در بحبوهه ی جنگ هم احکام دینشان را فرا می گرفتند و آگاهانه عمل می کردند! و سعی کنیم هر کس به هرآنچه که آگاه است و می داند درست است عمل کند.

حضرت آیت الله بهجت(رحمة الله علیه) در این باره فرمودند:

«به آنچه می دانید عمل کنید،ندانسته ها برایتان آشکار خواهد شد.»

دانستن و به دنبال علم و تحصیل و درس و دانشگاه رفتن ،امروز یکی از وظایف مهم ما به شمار می آید.

ما چه بخواهیم چه نخواهیم آینده در دست نخبگان است،پس یهتر است این نخبگان بسیجیان باشند.

فراموش نکنیم که بودنمان را مدیون خون شهدا هستیم....

باید در عمل ثابت کنیم که خدائی بودنشان را دوست داریم و در عمل ادامه دهیم راهشان را....!

و زنده نگه داریم یاد و نام و خاطره ی آنان را....

مقام معظم رهبری نیز فرمودند: امروزه زنده زنگه داشتن یاد و نام شهدا کمتر از شهادت نیست...!

شهرمان را آذین بندیم به عکس شهدا و دلهامان را به عطر رهنمودهایشان....و با عمق جان ندا سر دهیم:

حسین حسین شعار ماست...شهادت افتخار ماست....




آی دوکوهه رفته ها....هنوز هم دوکوهه لشکر می خواهد تا در سپاه عشق مولا صاحب الزمان(عج) سازمان یابد...

هنوز هم نوای«ای لشکر صاحب زمان، آماده باش آماده باش...» به گوش می رسد....!

و هنوز هم خاکریز شهادت مرد می خواهد...