امام صادق علیه السلام در بیان حسن خلق به معناى خاص فرمود:
 « تُلَیِّنُ
جانِبَکَ وَ تُطَیِّبُ کَلامَکَ وَ تَلْقى‏ اخاکَ بِبِشْرٍ حَسَنٍ »
حُسن خلق آن است که برخوردت را نرم کنى و سخنت را پاکیزه سازى و برادرت را با خوش‏رویى دیدار نمایى.
حُسن خلق و گشاده‏رویى از بارزترین صفاتى است که در معاشرت‏هاى اجتماعى باعث نفوذ محبّت شده و در تأثیر سخن اثرى شگفت‏انگیز دارد. به همین جهت خداى مهربان، پیامبران و سفیران خود را انسان‏هایى عطوف و نرم‏خو قرار داد تا بهتر بتوانند در مردم اثر گذارند و آنان را به سوى خود جذب نمایند. این مردان بزرگ براى تحقّق‏بخشیدن به اهداف الهى خود، با برخوردارى از حُسن خُلق و شرح صدر، چنان با ملایمت و گشاده‏رویى با مردم روبه‏رو مى‏شدند که نه‏تنها هر انسان حقیقت‏جویى را به آسانى شیفته خود مى‏ساختند و او را از زلال هدایت سیراب مى‏کردند، بلکه گاهى دشمنان را نیز شرمنده و منقلب مى‏نمودند.
قرآن کریم در ستایش پیغمبر اکرم صلى الله علیه و آله مى‏فرماید:
«إِنَّکَ لَعَلى‏ خُلُقٍ عَظیمٍ»
بدرستى که تو به اخلاق پسندیده و بزرگى آراسته شده‏اى




برچسب ها : حسن خلق  ,